02-05-2012

Lieve vrienden/familie,

Na 11 enorm leuke en gezellige dagen met de mamsen is het tijd voor een nieuwe blog.
Het begon allemaal op zaterdag 21 april toen Angelika en Jeanette om 15.30 aankwamen op de luchthaven van Cordoba. Het was een erg leuk gezicht toen we die twee zagen aankomen. Bepakt en al, want ik had mama gevraagd om wat extra dingen mee te nemen van thuis voor mij; tegenwoordig is de temperatuur niet hoger dan 15 graden en lijkt het net of we in Nederland zitten. Vervolgens stapten we een taxi in, 20 minuten vol met vragen en opmerkingen over hoe anders, vies en arm het hier allemaal is later kwamen we aan bij het hotel waar mama en Angelika zouden verblijven tijdens de eerste 6 dagen in Cordoba. Ook hier sprak niemand Engels, dus Annemarie en ik konden meteen al onze Spaans-skills tonen. Toen we eindelijk op de hotel kamer waren konden mama en ik eigenlijk pas echt even bijpraten. Lang duurde dit niet want ze zaten beiden , wonder boven wonder, nog vol energie en wilden meteen de zelfde avond nog iets van de stad zien. We hebben ze dan ook de eerste twee dagen mee de stad in genomen en (bijna) alles laten zien, inclusief onze verblijfplaats, hostmama en haar dochter. De volgende dagen hebben we onze werkplekken bezocht. Die van Annemarie ligt in een van de armste wijken. Dit was dan ook de eerste keer dat ze de echte armoede van de stad te zien kregen. Mama werd meteen helemaal enthousiast en heeft meer dan een half uur (!) staan springtouwen met de kids. Vervolgens waren twee jongens zo aardig om ons een kleine rondleiding door hun wijk te geven, zo dat de moeders ook een beetje de zijstraatjes in konden kijken en een nog betere indruk kregen. Toen we weer terug waren deelde Annemarie de knuffels uit die de moeders mee uit Ede hadden genomen omdat het haar laatste dag op deze werkplek was. De kinderen raakten natuurlijk door het dolle heen en vroege steeds om meer. Waar op mama zei; had ik maar meer meegenomen! Maar ook al had ze er voor iedereen twee gehad, dan hadden ze als nog meer gewild. Ze hebben gewoon nooit genoeg omdat ze zulke dingen nooit krijgen. Verder hebben we ook nog twee plaatsjes hier uit de omgeving bezocht, gepicknickt in het park, een katholieke kerkdienst bezocht, gewinkeld, grote Argentijnse stukken vlees gegeten, en vooral veel gelachen en gekletst.
En toen begon het tweede deel van de trip; Buenos Aires!
Op vrijdag 27 April kwamen we aan in ons hotel waar we ruim 4 dagen zouden verblijven. Dit was wat groter en luxer dan het vorige hotel in Cordoba. Met jacuzzi en dakterras, waar we alleen de laatste twee dagen iets aan hadden want toen brak de zon pas door, en een lekker ontbijt waar moeders natuurlijk meer dan de helft van meenam om ook nog is van te lunchen. Met dank aan de spotgoedkope taxi's in dit land hebben we de hele stad doorgecrosst en dus heel veel kunnen zien in die paar dagen. Van de meest gekleurde wijk tot de breedste straat van de wereld, een enorm mooi en oud theater, het voetbal stadion van Boca Juniors, het graf van Evita en een tango muziekshow. Ook zijn we naar de musical Mama Mia geweest, wat heel leuk was. Het decor was wat minder dan gewend maar de acteurs waren heel goed en we hebben erg genoten van alle liedjes. Ook in deze stad hebben we heerlijk gegeten. Favoriet waren de empanadas, een typisch argentijns hapje van bladerdeeg opgevuld met vlees, olijven, mais,kip of vis. En iedereen die we ontmoetten, maakte niet uit of het nou de ober, de taxi cauffeur of de kassamedewerker was kreeg 'god bless you' te horen. We hadden natuurlijk al honderd keer tegen Jea gezegd dat ze hier geen woord Engels verstaan, maar ze had niet voor niets haar CPE-examen gehaald. Ineens was het alweer dinsdag 1 mei, de dag dat de mamsen terug zouden vliegen naar Amsterdam. De tijd is werkelijk omgevlogen maar ik ben ontzettend blij dat mama me is komen opzoeken. Jullie lezen natuurlijk mijn blog en zien de foto's, en als ik straks thuis ben kan ik honderd verhalen vertellen maar dan is er in iedergeval een die het ook daadwerkelijk heeft gezien en dus goed begrijpt.
Vandaag heb ik weer lekker gewerkt en daar geniet ik ook nog enorm van. Het is leuk om te merken dat de kinderen met wie ik werk het leuk vinden om je weer terug te zien, ook al kunnen ze dat niet allemaal met woorden duidelijk maken. Nu heb ik nog iets meer dan 3 weken om te werken, daarna gaan we nog 3 weken rondreizen door dit prachtige land om vervolgens terug te gaan naar Nederland. Hier zie ik natuurlijk naar uit, maar ik weet ook dat er nog genoeg is hier wat ik nog niet gezien heb en dus ben ik blij dat ik nu nog niet terug hoef :)

Liefs, Danielle.