25-05-12

deel 1 / geschreven in de bus

En toen waren we al weer weg uit Cordoba. Die 5 maanden die eerst zo lang leken zijn echt omgevlogen.. Het was ineens tijd om in te pakken en afscheid te nemen van de plek waar we al die tijd hebben geleefd, gewerkt, veel (plezier) hebben meegemaakt. Gelukkig konden we dit wel in stappen doen. Woensdag had ik mijn laatste werkdag, heel gek was dit. Ik had het hier echt naar mijn zin en ga het zeker missen. Deze dag was wel een beetje anders dan alle andere dagen. Mijn baas had een nieuwe therapie bedacht voor een leerling die de laatste tijd niet meer op het paard te krijgen was: polo spelen! (dit is eenfavoriete sport in Argentinie, naast voetbal de meest populaire) Dus werd besloten dat ook ik het spel moest leren spelen zodat ik het samen met dit meisje kon doen, in de hoop dat ze er weer op zou klimmen. En zo waar, ik en het meisje vonden het geweldig! Het werkte. Jammer dat dit mijn laatste dag was, want had graag nog verder gewerkt aan deze therapie.
De volgende dag, donderdag hebben we afscheid genomen van andere vrijwilligers en zijn we naar de office van de organisatie geweest om papieren in te vullen.
Vrijdag was het dan zo ver! We waren er klaar voor om een kleine 3 weken door Argentinie te reizen met alleen een reistasje, waar natuurlijk lang niet alles in paste wat ik mee wilde. Inpakken was dan ook echt een groot drama. Beslissen wat we in onze koffer deden (die we achter lieten in Cordoba om weer op te pikken voor we het vliegtuig in stappen) en wat we mee op reis namen. Toen ik hier eindelijk uit was paste het niet waardoor we nu alsnog helemaal bepakt en bezakt op reis zijn. We moesten dan ook wel veel verschillende kleding mee; we gaan naar een van de 7 wereld wonderen, de grootste watervallen! Deze liggen in de jungle op de grens met Brazilie en Paraguay. Vervolgens zakken we een eind af naar het zuiden waar we pinguins en walvissen hopen te spotten.
Momenteel zit ik in de bus naar de 1e bestemming, deze reis duurt 21 uur en is voor mijn gevoel echt onmenselijk. Zeker omdat ik niet echt kan slapen in een rijdend voertuig al is dit wel een slaapbus met stoelen die ver naar achter kunnen.
Het afscheid van het gastgezin nemen was het moeilijkste deel denk ik, vooral onze hostmum had er moeite mee. Al met al vond ik het weggaan van deze plek niet zo moeilijk als verwacht, misschien ook omdat we hier nog een nachtje slapen voordat we het vliegtuig naar Nederland in stappen. Ook zijn de meeste mensen met wie ik goed kon al vertrokken, de meerderheid van de vrijwilligers is hier voor 2 a 3 maanden. Daarnaast heb ik natuurlijk ook wel weer zin om naar huis te gaan. Eindelijk weer een schone badkamer, een lekker matras, mijn fiets!, lekker brood, appelmoes en pindasaus, snijbonen, broccoli, kroketten, hagelslag, wieckse rose, mama´s versgeperste sinasappelsap bij het ontbijt, de tuin, rust en ruimte om je heen ipv wonen in een drukke stad en jullie!! Maar toch zal het ook wel even wennen zijn om weer in Ede te zijn.

27-05-12

deel 2 / in het 1e hostel

Wauw wat is de wereld mooi! We zijn gister veilig en wel op de 1e bestemming aangekomen, en hebben meteen de Braziliaanse kant van de watervallen bezocht. Deze waren zo groot en maakte zo veel lawaai dat dit echt indruk om me heeft gemaakt. We hebben natuurlijk keiveel foto´s gemaakt maar deze zal ik later uploaden want mijn kaartje past niet in deze pc :( De Argentijnse kant staat nog op onze planning voor de aankomende dagen, samen met een dagje Paraguay, en deze kant schijnt nog mooier en groter te zijn. Ik ben benieuwd! Verder zitten we echt half in de tropen en regende het vanacht keihard. Gelukkig zitten we in een fijn hostel met een heerlijk ontbijt. Goed tijd voor mij om te stoppen.

Jullie horen snel meer!
Liefs, Danielle.